"Ktoś mógłby zapytać, czy gdybym wiedziała, jak będzie wyglądało moje życie, to czy wyjechałabym z rodzinnej miejscowości, raz jeszcze weszła do tej samej rzeki. Tak! Dlatego że nawet w snach nie mogłam wymarzyć sobie takiego życia. Ponieważ potzrebuję silnych bodźców, w pełni przeżywam emocje, a bycie z mężem, wszystko, co się działo, dawało mi to, choć zdarzały się chwile dramatyczne. Jestem wdzięczna losowi za to, co mi dał. Jestem wdzięczna, że ja, Danuta, pochodząca ze wsi nieomal zapomnianej przez Boga i ludzi, potrafiłam iść w świat, intuicyjnie wyczuwać, jak należy postępować. Za moje trudy, wyrzeczenia, poniżenia i upokorzenia dane mi było przeżyć piękne chwile: Sierpień, odbiór Nagrody Nobla, spotkania z Ojcem Świętym. I rzeczywiście, gdybym mogła cofnąć czas, nieczego nie chciałabym zmieniać. Nie pomyliłam się ponad czterdzieści lat temu, gdy w 1969 roku wyszłam za mąż za mojego męża. Niczego nie żałuję". (fragment książki) Miała dziewiętnaście lat, gdy opuściła rodzinną miejscowość na Mazowszu i przyjechała do Gdańska. Dwa lata później została żoną Lecha Wałęsy. Wychowała ośmioro dzieci. W czasie gdy wielokrotnie aresztowano jej męża za działalność opozycyjną, w okresie Sierpnia '80, po powstaniu Solidarności, w stanie wojennym, gdy Lech Wałęsa był internowany - dbała, by ocalało to, co było dla niej najważniejsze: rodzina. W 1990 roku w Sejmie wolnej Rzeczpospolitej stała obok męża, gdy składał przysięgę prezydencką. Nigdy nie lubiła określenia Pierwsza Dama. Unikała wywiadów i niepotrzebnego rozgłosu. Teraz przerywa milczenie. Danuta Wałęsa po raz pierwszy o sobie. Przejmująco szczerze, odważnie, miejscami brutalnie.

Z pewnością wszyscy, nawet najmłodsi, wiedzą, że wyróżnieniem dla każdego człowieka jest uhonorowanie jego dorobku nagrodą. Wyjątkowym zaszczytem jest przyznanie Nagrody Nobla. Trzymana w ręce pozycja prezentuje najważniejszych, a zarazem najciekawszych laureatów tego prestiżowego wyróżnienia wraz z ciekawymi informacjami o ich życiu i odkryciach. Piękne ilustracje i interesujące wiadomości z pewnością zachęcą do lektury każdego czytelnika.

"Bojąc sie przegranej, wielu chce wygrać z Wałęsą. Są tacy, którzy chcą wygrać z Wałęsą w drużynie, pokonując go obł€dą, fałszywie udając przyjaciół. Są wreszcie tacy, którzy otwarcie przeciw niemu występują. Tymczasem czas ucieka... Ale to właśnie czas zweryfikuje, kto, jak, dlaczego i dla kogo chce wygrać z Wałęsą" - Jerzy Gwiżdż

Tak demaskatorskiej książki o Lechu Wałęsie jeszcze nie było! Ostry, odkrywczy i nowatorski publicystyczno-historyczny pamflet będący odpowiedzią na zalew kłamstwa o "naszej ikonie". Kontrapunkt do filmu Andrzeja Wajdy! Tym razem Sławomir Cenckiewicz - popularny historyk, znany dotąd z opasłych i naukowych tomów, wspiął się na wyżyny publicystyki i napisał wreszcie książkę bez przypisów, w przystępnej formie odsłaniającą nowe i skrywane fakty. Wałęsa. Człowiek z teczki to jaskrawa prawda o esbeckich źródłach mitu Wałęsy. To oskarżenie elit III RP - okrągłostołowego sojuszu nomenklatury z jej agentami i "pożytecznymi idiotami" - o sprzeniewierzenie się i poniżenie narodowego ruchu "Solidarności". Wolisz prawdę od kłamstwa? Czujesz się oszukany przez tandem Jaruzelski-Wałęsa? Pozostajesz lojalny wobec Sierpnia '80 i idei "Solidarności"? Koniecznie przeczytaj prawdziwą książkę zamiast oglądać fałszywy film!

Polityczny portret Lecha Wałęsy napisany przez jego byłego rzecznika. Jarosław Kurski (ur. 1963) - zastępca redaktora naczelnego "Gazety Wyborczej". Gdańszczanin. Ukończył prawo na UMK w Toruniu. Należał do opozycyjnego Ruchu Młodej Polski. W stanie wojennym aresztowany. Członek redakcji "Solidarności" - podziemnego pisma Regionu Gdańskiego, którego pierwszy numer ukazał się w Stoczni Gdańskiej w Sierpniu 1980 roku. Pracował dla hiszpańskiej agencji EFE i w "Tygodniku Gdańskim". Od października 1989 do lipca 1990 r. rzecznik prasowy przewodniczącego "S" Lecha Wałęsy. Sprzeciwiając się "wojnie na górze", rezygnuje z pracy. Publikuje "Wodza" - polityczny portret Lecha Wałęsy zarysowany na tle ówczesnych wydarzeń. Od stycznia 1992 r. publicysta polityczny "Gazety Wyborczej". W latach 1994-97 w Programie 1 TVP prowadził "Rozmowy Jedynki" - poranne wywiady z bohaterami bieżących wydarzeń politycznych. Autor esejów o Raymondzie Aronie "Pokój z widokiem na historię" oraz biografii Jana Nowaka-Jeziorańskiego.