Wspomnienia wojenne polskiego lotnika. W 305 dywizjonie bombowym PSP, jako pilot Wellingtona autor brał udział w licznych wyprawach na ważne i silnie bronione ośrodki przemysłowe w Niemczech, włącznie z minowaniem baz morskich oraz szlaków żeglugowych. Zaliczył wiele lotów bojowych, a po ukończeniu kursu podchorążych trafił do polskiej 1586 eskadry specjalnego przeznaczenia, stacjonującej w południowych Włoszech. Uczestniczył w wyprawach do Polski za sterami Halifaxa, wspierając walkę podziemną w kraju zrzutami broni i sprzętu dla oddziałów partyzanckich. W zapisie oszczędnym i surowym, bez patosu i wielkich słów, odtwarza autor skalę ryzyka tych lotów w mroku i samotności na długich trasach do Polski... Henryk Kwiatkowski został wyróżniony Orderem Wojennym Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Medalem Lotniczym nadanym czterokrotnie, brytyjskim Distinguished Flying Medal i innymi odznaczeniami.

Generał Skalski jest kawalerem złotego i srebnego Krzyża Virtuti Militari, czterokrotnie otrzymał Krzyż Walecznych oraz trzykrotnie Brytyjski Krzyż Lotniczy, jako jedyny cudzoziemiec. Książka ta jest zapisem jego wspomnień z czasów II wojny światowej.

"...Książka "Dywizjon 303" ukazała się w Londynie w 1942 roku. Została następnie przerzucona - jak wiadomo - do Kraju, gdzie była tak poszukiwana, że konspiracyjni wydawcy nie nadążali z jej drukiem. W 1947 roku "Dywizjon 303" wydano oficjalnie w Warszawie, ale niebawem książka została wycofana z bibliotek i znalazła się na komunistycznym indeksie. Po odwilży w 1956 roku ponownie zaczęto ją drukować i doczekała się rekordowej liczby dwudziestu siedmiu wznowień. Nie mylili się piloci i mechanicy z Northolt: książka ocaliła pamięć o ich wspaniałej walce, uwieczniła legendę ich niezwykłego Dywizjonu 303."

Wielka opowieść o udziale polskich lotników w Bitwie o Anglię. "...Dodał gazu, odszedł jeszcze dalej w bok, wyprzedził uciekającego. Potem nagle w desperackim rozpędzie skręcił i walił - oszalała torpeda wściekłości - w stronę Messerschmitta, jak gdyby chciał z nim się zderzyć. Nie zderzył się. Przeleciał tuż nad maszyną wroga. Tuż o metr - a może było to mniej niż metr?! - ponad jego szklaną kabiną. Przez ułamek sekundy Karubin ujrzał pod sobą twarz pilota zwróconą w górę, strasznie przekrzywioną w śmiertelnym przerażeniu - i minął. Głuchy, potężny huk za nim".

Wielka opowieść o udziale polskich lotników w Bitwie o Anglię. "...Dodał gazu, odszedł jeszcze dalej w bok, wyprzedził uciekającego. Potem nagle w desperackim rozpędzie skręcił i walił - oszalała torpeda wściekłości - w stronę Messerschmitta, jak gdyby chciał z nim się zderzyć. Nie zderzył się. Przeleciał tuż nad maszyną wroga. Tuż o metr - a może było to mniej niż metr?! - ponad jego szklaną kabiną. Przez ułamek sekundy Karubin ujrzał pod sobą twarz pilota zwróconą w górę, strasznie przekrzywioną w śmiertelnym przerażeniu - i minął. Głuchy, potężny huk za nim".

Wielka opowieść o udziale polskich lotników w Bitwie o Anglię. "...Dodał gazu, odszedł jeszcze dalej w bok, wyprzedził uciekającego. Potem nagle w desperackim rozpędzie skręcił i walił - oszalała torpeda wściekłości - w stronę Messerschmitta, jak gdyby chciał z nim się zderzyć. Nie zderzył się. Przeleciał tuż nad maszyną wroga. Tuż o metr - a może było to mniej niż metr?! - ponad jego szklaną kabiną. Przez ułamek sekundy Karubin ujrzał pod sobą twarz pilota zwróconą w górę, strasznie przekrzywioną w śmiertelnym przerażeniu - i minął. Głuchy, potężny huk za nim".

Książka opisuje historię zestrzelenia w nocy 4/5 sierpnia 1944 r. nad Wojnarową koło Nowego Sącza brytyjskiego samolotu Halifax JP 162 ze 148. Dywizjonu Specjalnego Przeznaczenia RAF. Załoga samolotu brała udział w operacji zrzutu zaopatrzenia dla partyzantów Armii Krajowej. Jest to jeden z dramatycznych epizodów wojny powietrznej nad Polską z okresu II wojny światowej. Gdy 1 sierpnia 1944 r. w Warszawie wybuchło powstanie, ze zrzutami broni i zaopatrzenia dla powstańców ruszyła pomoc lotnictwa alianckiego. Poniesione straty były niestety wysokie. Każda z zestrzelonych wtedy maszyn, to osobna dramatyczna historia samolotu i jego załogi. W katastrofie w Wojnarowej zginęło trzech lotników. Czterech zdołało wyskoczyć na spadochronach ratując życie. Otrzymali oni pomoc od mieszkańców okolicznych wiosek, którzy przekazali ich do działających w okolicy oddziałów partyzanckich. Lotnicy ukrywani z narażeniem życia przez Polaków, szczęśliwie doczekali wkroczenia armii sowieckiej i po długich perypetiach, w kwietniu 1945 r. powrócili do Wielkiej Brytanii. Książka Wojciecha Krajewskiego, kustosza Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i lotniczego archeologa, zajmującego się od lat wyjaśnianiem losów zastrzelonych samolotów i ich załóg, szczegółach opisuje ten epizod wojny powietrznej nad Polską. Oparta jest nie tylko na zachowanych materiałach archiwalnych i partyzanckich wspomnieniach, ale także na nowych, dotąd nieznanych relacjach żyjących świadków tamtych wydarzeń, do których udało się dotrzeć autorowi w rezultacie powadzonych poszukiwaniach.

Wspomnienia radzieckiej lotniczki - nawigatorki i pilotki - służącej podczas II wojny światowej w 46 gwardyjskim pułku nocnych bombowców, jedynej czysto żeńskiej jednostce lotniczej radzieckich sił powietrznych.

W prezentowanej książce pragnę zapoznać Czytelnika z działaniami bojowymi polskich dywizjonów lotniczych operujących w składzie 2 Armii Lotnictwa Taktycznego Royal Air Force w okresie od utworzenia drugiego frontu w Europie Zachodniej od września 1944 r. do maja 1945 r. jest to dalszy ciąg wojennej historii zmagań polskich lotników na Zachodzie, które opisałem w poprzedniej książce pt. äPolskie skrzydła w inwazji na Francję". Ostatnie miesiące drugiej wojny światowej znamionował olbrzymi wojenny wysiłek alianckich armii na rontach wschodnim i zachodnim, który przyniósł kompletne rozgromienie hitlerowskiej Rzeszy. W tym końcowym akcie tragicznej drugiej wojny światowej nie zabrakło w powietrzu nad rozległymi frontami, zarówno na froncie wschodnim, jak i zachodnim, samolotów z biało-czerwonymi szachownicami. Treść tej książki, podobnie jak poprzedniej, oparłem przede wszystkim na źródłowych materiałach historycznych polskich dywizjonów lotniczych, kronikach bojowych i pamiętnikach, przechowywanych w Instytucie i Muzeum im. Generała Władysława Sikorskiego w Londynie. Ale nie tylko. Sięgnąłem też do osobistych notatek z tamtego okresu, zachowanych w moim archiwum innych materiałów wycinków z prasy, relacji lotników z periodyków i książek wspomnieniowych. Prezentuję także garść zdjęć okrytych już patyną minionych lat, by przypomnieć tamte trudne, ale także pełne nadziei dni i miesiące. Są ważnym dokumentem przemijania tamtego czasu. Choć początkowo (wrzesień 1944 Ś luty 1945) nie brałem bezpośredniego udziału w walkach nad Francją, Belgią i Holandią (byłem äuziemiony" sześciomiesięcznym przymusowym odpoczynkiem od bojowego latania), to jednak odwiedzałem dywizjony 131 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. Potem czas zrobił swoje,oni polecieli wytyczonymi im szlakami bojowymi nad rdzenne Niemcy na początku 1945 r., ja zostałem w marcu 1945 r. dowódcą 3 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego i latałem na inne zadania, ale także mające wspólny główny cel Ś zwycięstwo! W tej ostatniej fazie działań wojennych na Zachodzie brały udział wszystkie polskie dywizjony lotnicze, dlatego też próbuję podsumować ich wysiłek bojowy. Kreśląc te karty, pragnę ocalić od zapomnienia czyny bohaterskich lotników, których dokonali na swych äwspaniałych maszynach".